De ontwikkeling van een dreumes
Van de week had ik het met een vriendin over de ontwikkeling van je kleintje. Van buitenaf kan het er soms best wel een beetje saai uitzien, zo’n baby’tje dat alleen maar op zijn rug lijkt te liggen. Een beetje starend naar het plafond.
Als vader of moeder van een kleintje weet je wel beter. Elke maand, elke week, elke dag zie je wel weer nieuwe dingen dat je kleintje zich heeft aangeleerd. Niks saais aan. Ik weet nog wel hoe enthousiast ik reageerde op ieder nieuw dingetje van mijn kleintje. Een draai, een rol, het vastpakken van een knuffel of het zelf vast kunnen houden van zijn flesje.
Ook je dreumes blijft zich zo door ontwikkelen. Nieuwe geluidjes, nieuwe woordjes en nieuwe bewegingen. Ineens kan je kleintje stampen. Het liefst doet hij dat dan ook elke dag. Of met een vorkje prikken. ‘Nee mama, zelf doen’. Worstelend met een vorkje prikkend naar een doperwt.
Onze kleine man heeft weer een paar nieuwe woordjes erbij. Je moet wel weten wat hij zegt, af en toe. Want hij vergeet van veel woorden de laatste letter: ‘ba’ is bal, ‘buh’ is bus en ‘hap’ is hap. Het woordje ‘bus’ of ook wel ‘buh’ dus, is favoriet deze week. Aangezien we in een appartement wonen aan de rand van het centrum, komen er veel bussen langs. Nu staat hij dan juichend op de vensterbank, terwijl mama hem goed vasthoudt. ‘Buh, buh, buh!’.
Verder is hij een schoenenfanaat. Papa’s schoenen, mama’s schoenen en zijn eigen schoenen. Alles wordt uit de kast gehaald om even naast zijn eigen voeten te houden. Ze zijn ook best lekker in je mond, schijnt. ‘Bah, niet doen, niet in je mond’. Zijn nieuwe sandalen zijn favoriet. Die worden continu uit zijn kast gehaald en dan moet mama ze aantrekken. Sokken en sandalen aan en dan door huis rondlopen. De sandalen moeten weer uit. De sokken moeten ook uit. Mama blijft lekker bezig zo.
