Dreumes gaat praten
Al eerder schreef ik blogjes over het gaan praten van mijn zoontje. Steeds meer woordjes komen erbij. Ik vind dat zo’n leuke ontwikkeling. Nu hij 21 maanden is kan hij al steeds beter duidelijk maken wat hij wilt. Vaak zat zegt hij echter nog zeer onverstaanbare dingen, met zo’n schattig kinderstemmetje. Ik vind het prachtig. Dan kijkt hij je bloedserieus aan en voert een heel gesprek tegen je. Geen flauw idee waar hij het over heeft, maar ik beantwoord hem meestal netjes met “Ja, klopt” of “O ja, is dat zo? Weet je dat wel zeker?”. Soms reageert hij dan heel enthousiast, maar soms kijkt hij je nog even serieus aan als daarvoor. Met zo’n blik van “snap je mij niet ofzo?” “Nee, ik heb geen flauw idee waar je het over hebt”. Dat soort non-conversaties vind ik hilarisch en schattig. Lekker klein blijven mannetje!!
Soms is het wel heel frustrerend voor hem, maar ook voor ons. Dan probeert hij je wat duidelijk te 
maken, maar je snapt het niet. Dan kan hij zich behoorlijk op winden. Ik probeer dan te raden wat hij bedoelt en ondertussen wordt hij woedend. Op dat soort momenten denk ik wel, ‘och jochie, kon je maar goed praten’. Gelukkig gaat het vaak goed. Deze tussenfase is eigenlijk best wel leuk. Hij kan ook met gebaren wat duidelijk maken. Zo knijpt hij nu zijn neus dicht en zegt hij “bah”. Of zwaait hij met zijn handje en zegt “mmmm”. “sssst” fluistert hij met zijn hand voor zijn mond. De fantasie is toch geweldig van zo’n kleintje, met zijn eigen taaltje. Hele gesprekken kan hij voeren, zonder ook maar één bestaand of verstaanbaar woord erin.
Wat ik heel bijzonder vindt is dat hij soms best moeilijke woorden kan zeggen, maar dan iets simpels als een antwoord op “wat doet een katje?”, niet beantwoordt. Ik merk wel aan hem dat hij meer weet dan dat hij nu zegt. Het ene moment gebruikt hij ook meer woorden dan op het andere moment. “Papa, niet hier?”. “Papa autorijden”. “Mama, mama, waar ben jij?”. Dat zijn toch echt zinnen. Een boterham is een “breudschen” of zoiets en als hij wil drinken zegt hij “badje of bakje”, maar ook “appelsap” of “water”.
Ik vind het allemaal prima. Al ben ik soms misschien iets te makkelijk met hem helpen. Als hij zegt “die” en er naar wijst, zou ik misschien wat vaker moeten doorvragen wat hij precies wilt. Alleen ik heb vaak zoiets, ik snap je wel dus je krijgt dat van me. Daar leert hij dan misschien niet genoeg van, maar ach alles op zijn tijd.
Van By Bineke, zij maakte ook de special moment cards die je nog tot en met 9 oktober kunt winnen op mijn instagramaccount, kreeg ik een cadeautje. Deze leuke dierengeluidenkaarten. Dan kan mijn zoontje daarmee oefenen. Ik vind ze heel erg leuk en we hebben al druk geoefend.
Hoe oefen jij de woordjes met je zoontje of dochtertje?
Ach, ik kan niet wachten tot ze alles begrijpt wat ik zeg en ik haar alles kan leren wat ik weet. En zij mij kan vertellen over China.
Kan ik me voorstellen!!
Wij lezen/kijken heel veel in een plaatjesboek van de Hema. Eerst op elke pagina steeds dezelfde plaatjes aanwijzen en de woordjes erbij zeggen. Inmiddels kan ze al ingewikkelde vragen beantwoorden (‘Hangt papa’s jas aan de kapstok?’).
De frustratie is herkenbaar. Mijn dochter raakt ook gefrustreerd als ze het woord niet weet. Ze loopt daarna een kwartier lang in de kamer van alles aan te wijzen en moeten wij zeggen wat het is.
Wat goed dat ze dat al begrijpt, Alexander. Hopelijk snel klaar met de frustraties en kunnen ze lekker met ons babbelen. Dan komt het moment dat we denken: ‘Och houdt zij/hij haar mond nou maar eens.’
Wat een leuke kaarten!! Denk dat die best goed zullen werken hier.. Dieren werken eigenlijk altijd wel goed! Idd met de geluidjes erbij.. Ik heb hier een boek van Bumba.. De woordenweter! Werkt ook top! Een grote plaat in het midden met allemaal afbeeldingen eromheen die je dan weer in de grote kun zoeken!
Hi Mariska, wat leuk dat boek ook. Deze kaarten kan hij vast pakken en mee rondrennen ? en spelletjes mee doen. Bijvoorbeeld dat je de kaart nog niet laat zien, maar wel het geluid maakt etc. Ik ben heel enthousiast. :-))