Kinderen en huisdieren

Ik ben opgegroeid tussen de huisdieren. Wij hadden altijd een hond, een kat en ook nog jaren lang een konijn. Als een van de dieren overleed dan werd deze redelijk gauw, gedurende een verdrietige periode, opgevolgd door een nieuw exemplaar. Dat wederom heel veel liefde kreeg. Het was altijd reuze gezellig bij ons in huis en er werd heel wat afgeknuffeld. Toen ik niet meer zo heel klein was, ik denk een jaar of 10-12 kreeg ik een hamster en we hebben ook nog even een eendje gehad en een opvang duif. Beestenboel bij ons in de tuin, dus.

Soms vind ik het wel jammer dat wij nu geen huisdieren hebben. Ik zou een katje wel gezellig vinden. Het liefst heb ik een hond, maar dat vind ik te zielig, omdat we allebei fulltime werken. De hond zou dan zoveel alleen thuis moeten zijn en daar neem je natuurlijk geen hond voor. Je zou hem wel kunnen laten uitlaten door een hondenuitlaatservice, maar voor één of twee dagen zou ik dat wel genoeg vinden. Wie weet in de toekomst. Als mijn zoontje iets ouder is, dan krijgt hij een konijn. Van mij en eigenlijk ook wel een beetje voor mezelf, omdat ik ze zo schattig vind.

Gelukkig zijn er genoeg beesten om ons heen. Even buiten de gezellige huisspinnen om, haha. Die zijn er zat namelijk. Bij beide opa’s en oma’s is er een hond in huis. Reuze gezellig voor die kleintjes. Het zijn beide schatjes, die geen kind kwaad doen.

Toch is het altijd oppassen geblazen, want ondanks dat de kleintjes alles bij ze mogen doen, zou ik ze nooit alleen laten met de hond. Soms zijn de kleintjes te hardhandig, of is de hond moe of misschien niet lekker. Je weet nooit wat er gebeurt. En je wilt natuurlijk niet dat de hond heel erg schrikt of zich zo pijn doet en dan ineens toch hapt.

Dus we blijven altijd in de buurt. Gelukkig zijn mijn zoontje en ook zijn neefjes en nichtjes heel lief voor de honden. “Aai, Aai”, klinkt er altijd als de honden in de buurt zijn.

Wat zegt een hond? “Woef, woef” heel goed. We oefenen nog even door met de dierengeluidenkaarten.