Knuffelen met baby
Heerlijk vind ik het, lekker knuffelen met mijn kleine meisje.
Ik ben niet typisch een babymama. Dan bedoel ik de moeders of vrouwen die helemaal weg zijn van de allerkleinste baby’tjes. “Alle baby’s zijn schattig”. Natuurlijk wel van m’n eigen kleintje. Maar ik ben niet verzot op alles wat pruttelt. Ik ben baby’s wel leuker gaan vinden, maar nee, ik ben niet standaard weg van ze.
Vanaf een jaar of twee. Die leeftijd daar kan ik iets meer mee. Ze kunnen zich duidelijk maken, ze zijn niet te kwetsbaar en fragiel meer en zitten vaak vol fantasie en humor.
Maar och, wat is het heerlijk om zo’n warm snurkend popje van 3,5 kilo op je te hebben liggen. Op haar buikje, armpjes langs m’n hals en dan die rustige ademhaling. Ik ben helemaal zen, terwijl ik dit blog schrijf.
In de tuin zijn ze de schutting aan het bouwen. Het gerommel van de containers en betonpalen die in de grond geslagen worden zijn nauwelijks te horen. Ik hoor m’n moppie ademhalen en in de andere kamer ligt grote broer. Heerlijk in z’n bedje. Straks weer kletsen en spelen met hem.
Nu knuffelen: wat een luxe!!
