Ja, hoe werkt dat eigenlijk zo’n Maxi-Cosi babyautostoeltje?

En dan kom je thuis, met ruim drie kilo geluk in je Maxi-Cosi, liggend onder een slaapzak. Juist, er onder en nee, niet in de slaapzak. Toen wij te horen kregen dat we onze gup mee naar huis mochten nemen, hadden wij nog niet bedacht dat die slaapzak in die Maxi-Cosi bevestigd moest worden.

Na goedkeuring van het ziekenhuis mochten we onze spullen pakken en met ons baby’tje naar huis. Kleertjes aan, jasje (jurk-jas, want wat is ons scheetje nog heerlijk klein dat zelfs een minimaatje ruim zit) aan en dan in mooie teddygevoerde slaapzak, toch? Of?…

Oké, hoe werkt babymateriaal? Waar is de handleiding?

Een baby vervoeren in de een autostoeltje, hoe werkt dat?

Hoe moet zo’n slaapzak eigenlijk in de Maxi-Cosi, met al die gordeltjes en gaten? Dat hadden we misschien even wat eerder kunnen uitzoeken, maar wie bedenkt nou dat, dat ingewikkeld kan zijn. Je gaat op Yoga of zwangerschapsgym, je volgt wellicht een cursus borstvoeding bij een lactatiekundige en je Googlet wat je allemaal nodig hebt voor je vluchtkoffer, maar dat die slaapzak ook een gebruikaanwijzing had, daar hadden we niet echt op gerekend.

In je gedachten is het erg simpel: Je pakt je baby, je neemt een slaapzak. Je schuift de een in de ander en legt ze in de Maxi-Cosi. Punt, niet meer niet minder. Dat zou ons toch moeten lukken zou je denken.

Los van elkaar lukte het goed. De slaapzak in de Maxi-Cosi leggen: gelukt. Ons pasgeboren zoontje in het autostoeltje stoppen ging ook. Dat is ook nog eens heel eenvoudig, de riempjes om en dichtklikken. Maar de Koeka slaapzak die we hadden gekregen voor de Maxi-Cosi, die had dus gaten voor de riempjes, maar hoe dat in elkaar gepuzzeld moest worden?… Help!

Ziekenhuis uit en met de Maxi-Cosi in de auto

Echter, we waren alleen en we gaven op, geen energie, geen normale breinfunctionaliteit. Wellicht het begin van zwangerschapsdementie, inmiddels kunnen we het prima hoor. Het is ons echter die dag niet gelukt om dat in het ziekenhuis voor elkaar te krijgen. Hadden we beter van te voren thuis even kunnen doen. Dus maar gewoon baby met zijn kleertjes aan in de Maxi-Cosi en de slaapzak over hem heen. Het mag dan wel 4 januari wezen, maar echt koud is het niet en we zijn zo thuis. “Dag, ziekenhuis!”.

Zo verlaten wij op zaterdag 4 januari om 19:00 ‘s avonds het ziekenhuis, “op naar huis” met op de achterbank een heel lief klein baby’tje, ons baby’tje, liggend onder een slaapzak…

Veilig thuis, opgehaald uit het ziekenhuis

Nou het is gelukt, hij is thuis en niet onderkoeld geraakt. “Dit is je huis kleintje, dit is jouw kamertje, dit de slaapkamer van papa en mama, de woonkamer, de keuken, allemaal van jou”. De inmiddels ook gearriveerde kraamhulp moet er wel een beetje om lachen, “en in het ziekenhuis hebben ze jullie zo laten gaan met die slaapzak over de Maxi-Cosi?”. De volgende dag krijgen we meteen een lesje Maxi-Cosi inrichten en nee echt ingewikkeld is het niet.

Wij zijn dus thuis, onze zoon is thuis. Wel een beetje raar, met een ziekenhuis bevalling lijkt het net of je een baby’tje ophaalt in het ziekenhuis en dan naar huis meeneemt. Terwijl eigenlijk was hij thuis, ga je vervolgens naar het ziekenhuis en kom je weer thuis. Wel in een enigszins andere hoedanigheid, maar toch…