Stoppen met de speen
Kim van Smeerdijk deelt haar ervaringen als moeder, verhuizen, leuke reisjes, maar ook vertelt ze over het opvoeden van haar dochtertje, van zindelijk worden tot en met stoppen met de fopspeen.
Geen speen voor mijn baby
Voordat Nikita werd geboren had ik een idealistisch plaatje in mijn hoofd. Mijn kind kreeg geen speen, net zo goed dat ik zelf zou gaan koken, in plaats van uit potjes voeren. Nou ik kan je zeggen, dat het niet is gelukt. Ondanks dat ze snel mee at, is die speen gebleven.
Stoppen met speen
Afgelopen jaar heb ik vaak laten weten dat die speen toch een keer weg moet. Meerdere keren hebben we het geprobeerd. De Sint zou hem meenemen, de paashaas wilde hem ook wel, de spenenfee ook. Een boekje erover heb ik zelfs gekocht, maar niks lukte.
Drama werd het, als ze haar speen niet had. Huilend viel ze in slaap om, vervolgens 2 uur later weer wakker te worden en hetzelfde riedeltje begon opnieuw. Misschien ben ik niet sterk genoeg geweest, maar mijn kind te horen huilen gaat door merg en been. Ik vind dat simpelweg niet nodig, althans niet een half uur lang. Ik begrijp al te goed wat een vertrouwen zo’n stomme speen geeft. Ze was er gewoon nog niet klaar voor, zeg ik maar. Net als het zindelijk worden, ook dat is gelukt. Op eens gaat er een knop om en is het goed. Dat moment wachtte ik nu ook af.
Speen vergeten bij oma
Een paar weken terug kwam Nikita van oma thuis. Oma belde dat haar enige en laatste speen daar nog lag. Paniek kroop in mijn buik. We waren onderweg om een patatje te halen en kwamen nog langs een supermarkt. Ik heb Nikita toen gevraagd wat ze wilde. Een nieuwe kopen of zonder speen slapen. Zij koos om zonder te slapen. Op goed geluk brachten we haar naar bed. Toen begon de drama weer. Na goed uitgelegd te hebben, dat zij zelf er voor gekozen heeft en dat er dus geen speen was, is ze uiteindelijk met tegenzin in slaap gevallen. Meestal wil ze dat ik bij haar blijf, maar dat werkte deze keer niet. Ze begon dan door te zeuren om haar speen. Ik heb haar alleen gelaten en dat ging prima. Dag 2 ging wat minder goed, 2 keer is ze wakker geworden en zo ging het de hele week op en af goed.
’s Ochtends was ze trots dat ze zonder had geslapen, maar het inslapen duurde lang. Soms sliep ze pas om 9 uur. Eind van de week mocht ze een cadeautje uitkiezen en vanaf dat moment heeft ze er nog 1 keer om gevraagd. Nu slaapt ze super goed zonder speen. Het enige wat veranderd is; dat ze ’s middags niet meer slaapt, met een uitzondering daargelaten. Ze kan die rust niet meer vinden. In de auto wil het soms nog weleens, al zegt zij van niet. Als ik dan vraag waarom haar ogen dicht waren, antwoord ze, dat die niet dicht waren, haha.
Superblij en trots ben ik dat het doorzetten, van zowel ons als zij, gelukt is. Hou dus vol, de dag komt vanzelf!
Lees ook over fopspenen:
Hi Kim,
Hoe oud was Nikita toen ze toch zonder speen kon?
Hoi Ans,
Ik heb het Kim over Nikita gevraagd, zij zal nog reageren.
Mijn kinderen waren 2,5 jaar.
Groetjes (de andere) Kim
Hoi
Nikita was 3,5
Liefs Kim