Verlaten voor de zwemjuf

Opeens viel de puzzel in elkaar bij Marlies, maar stiekem had ze gehoopt dat het niet klopte en dat ze alles verkeerd had geïnterpreteerd. Was ze te makkelijk geweest en te goed van vertrouwen? Marlies vertelt:

Op de basisschool zie je toch wel regelmatig dat ouders van kinderen gaan scheiden. Ik had hier altijd wel een mening over, want ik begreep niet dat ouders met zulke jonge kinderen nu er pas achter kwamen dat ze toch niet zo goed bij elkaar pasten. Had je dan wel samen aan kinderen moeten beginnen. Boy what was I wrong.

Naïef of goed van vertrouwen

Ik zou mijzelf niet echt naïef willen noemen. Ik kan best wel voor mezelf op komen, maar ik liet mijn man ook zijn eigen ding doen. We zagen elkaar ’s avonds weinig, doordat we allebei veel sporten. Hij hockey en ik tennis. Hij was geregeld met zijn hockeyteam op stap en de dames waren er niet welkom op de feestjes. Dat vond ik niet zo erg, want we hebben twee kinderen van 2,5 jaar en 6 jaar oud. Ik wilde niet elke week oppas regelen om de volgende dag met een kater de week te beginnen. Ik vertrouwde hem volledig.

Een jaar geleden, zomer, toen had hij zijn hockeyteam bij ons thuis uitgenodigd. De zus van een van de mannen was ook mee en die zat ontzettend hard om mijn man te lachen, heel irritant. Ook zat ze hem continu te bekijken. Hoe oud was? 22 jaar? Hooguit? Op een geven moment ging er zelfs een hand over zijn billen. Ik was furieus, maar zei niks. Tot een vriend van mijn man naar mij toe kwam en zei “ik zie wat het met je doet, volg je gevoel”. Meer zei hij niet, maar bracht hij maar daar nou op het spoor van zijn overspel? Ik kon er eigenlijk niks bij voorstellen, zo jong. Mijn man was 40 jaar. Daarnaast vond ik het helemaal niet zijn typ. Ze was overdreven en trok veel aandacht. Ik liet het gaan.

Zwemles

We wonen in een dorp, daar zijn we jaren geleden gaan wonen omdat hij er vandaan komt. Ik studeerde in Amsterdam en had gesolliciteerd in Amsterdam, toen hij besloot terug te willen naar Overijssel. Voor het gezin zei hij altijd, meer ruimte en hij vond het ook fijn om dichtbij zijn ouders te zijn. Ik vond het logisch en heb er na jaren mijn draai aardig gevonden. Toen de oudste op zwemles ging, wilde ik haar aanmelden voor zwemles bij ons in het dorp. Dat leek hem echt totaal geen goed plan. Hij had er zoveel slechte verhalen over gehoord. Het was er vies en veel te grote groepen. Dus meldde ik onze dochter aan bij zwemles een paar kilometer verderop, in de stad. Daar kreeg ik van veel ouders te horen dat ze liever bij ons in het dorp op zwemles waren gegaan. Daar waren de groepjes zo lekker klein en het was er zo overzichtelijk.Een vaste leraar tot het eind van je diploma. Terwijl hier een badjes systeem was waar steeds een nieuwe leraar was en waar een gemiddeld kind minimaal 2 jaar zwemles had. Ik was verbaasd, maar goed mijn man kon het weten, hij heeft jaren in het dorp gewoond en kende iedereen.

Gevoel

Dat gevoel waar die teamgenoot van mijn man het over had, dat bleef aan mij knagen. Op een gegeven moment begon ik hem er mee te confronteren. Steeds een beetje als grapje, maar hij ontkende alles. Op een gegeven moment toen ik steeds meer twijfel kreeg over wat hij deed als hij ’s avonds niet thuis kwam, vroeg ik hem of hij het alsjeblieft wilde vertellen als het zo was. Inmiddels kwam ik in een burn-out terecht. Ik kon niet meer werken, was continu moe en voelde mij niet fijn thuis. Tot de huisarts zei dat het echt niet meer ging, ik at te weinig, ik voelde mij slecht en kon alleen maar huilen. Toen kwam ineens het moment, hij bekende dat hij al 1,5 jaar een relatie had met de zus van zijn teamgenoot. Ik ging door de grond, mijn leven stortte in. 1,5 jaar…dat betekent dat onze jongste 1 jaar oud was toen het begon. Uiteindelijk bleek hij zelfs al langer met haar bezig te zijn. En zij, ze kende mij, ze zag mij bij hockeywedstrijden, ze was zelfs in ons huis geweest. Hij nam alle schuld op zich en besloot uit het huis weg te gaan. Daar zat ik in het dorp, het dorp waar ik niet wilde zijn. Waar mijn kinderen op school zit. En waar zij…24 jaar jong, zwemjuf blijkt te zijn in het zwembad in het dorp…

Marlies schreef deze gastblog, omdat ze zegt dat je gevoel meestal klopt. Ook al wil je het niet.

Meer op deze mamablog:

Doe mee met de winactie van Dooky of het regenwormen spel van 999 games
Maxim wist niet dat ze zwanger was
Uitstapjes in tijden van Corona