Gastblog door Kim: 13 maanden trouble.

Met enige regelmaat lees je hier gastblogs van Kim van Smeerdijk. Deze keer schrijft ze over de “eet- en slaapperikelen” van haar 13 maanden oude dochtertje.

13 Maanden trouble

Sinds een paar weken is het slapen een ramp. Je kan er de klok op gelijk zetten rond drie uur ’s nachts wordt ze wakker en wil ze niet meer slapen. Althans ze wil niet alleen slapen. Klaarwakker lijkt ze, maar toch ook oververmoeid. Is het een droom of zijn het de tandjes? Wie zal het zeggen, maar slapen wil ze niet.

Soms lukt het soms niet.

Rechtop in bed zit of staat ze, gillend om mama en papa. Ik leg haar op mijn borst terwijl ik in de stoel naast haar bedje zit en sus haar in slaap. Soms lukt het, soms niet. Zodra ze goed weg is, wat over het algemeen een half uur duurt, leg ik haar terug in bed. Dat half uurtje herleid ik aan haar nachtlampje, die duurt namelijk zolang. Hopend dat ze niet weer wakker wordt, blijf ik nog even bij haar. Soms lukt het, soms niet. Ik hou haar handje vast, leg mijn hand op haar rug, beweeg haar lichtjes heen en weer, terwijl ze in bed ligt en ik er naast zit of hurk. Dat duurt soms in mijn gevoel een eeuwigheid, maar soms lukt het en soms helaas ook niet. Zacht een lichtje aan, zacht een licht muziekje aan, alles om haar maar weer rustig te krijgen. Na een uur naast haar bedje te zitten, zonder dat ze de slaap heeft kunnen vatten, loop ik verkleumd terug naar mijn eigen bed. Met haar in mijn armen en leg haar tussen ons in. Na 5 minuten is ze vertrokken, naar dromenland.

Ze kroelt van verticaal naar horizontaal en mama ligt op 60 cm bed en papa zonder deken. Afgelopen nacht, nou ja ochtend, heb ik haar van ons bed weer terug in haar bedje gelegd. Ze was te onrustig. Ze heeft heerlijk doorgeslapen tot mama’s wekker ging. Vrolijk staat ze mij op te wachten alsof er niks gebeurd is. De nacht ervoor ging alles goed maar die daarvoor begon ze al vroeg;

Vroeger naar bed gedaan, omdat ze moe was. Een uur eerder de laatste fles, dat was om 20:00 uur. Ze is toen bij mama in slaap gevallen op de bank. Ik heb haar in bed gelegd, waar ze lekker verder sliep. Maar ’s nachts rond 1:00 uur begon het zelfde liedje weer. Drie keer heen en terug gelopen, gewiegd en gesust maar niks hielp. Luier verschoont, nog wat melk gegeven en toen toch maar weer tussen ons in. Na wat gewoel heeft ze haar plekje gevonden, naast mama op het kussen met de poes aan mama’s andere hoofdeind. Is maar goed dat ik niet claustrofobisch ben, haha. Papa’s wekker ging al vroeg maar jij sliep heerlijk. En als je dan wakker wordt met je sprietelige haartjes die omhoog staan, vind ik je zo lief en vergeet ik alles.

Avondeten

En als het met het slapen nog niet genoeg is, begint ze nu ook nog eens met het avondeten moeilijk te doen. Nutricia kwam heel toepasselijk met de e-mail voedsel neofobie, het bang zijn voor onbekend eten. Ze heeft voorheen alles voorgeschoteld gekregen en opgegeten maar nu…ze heeft het nog niet eens geproefd en schudt al nee. Probeer het er nou niet in te duwen, mevrouw houdt stevig haar lippen op elkaar gedrukt. Hoe goed het er eerst in ging, hoe slecht het nu gaat. Pasta alleen zonder saus, kip lukt wel net als worst maar o wee als er in haar ogen smurriedurrie op zit. Gek op gerookte zalm is ze en daar ben ik dan ook heel blij om, krijgt ze toch nog wat goede vetten binnen. Maar broccoli, sperziebonen of doperwten, no way! Groente vergeet het maar, terwijl overdag brood en fruit er prima in gaan. Afgelopen weekend kreeg ik wel weer vertrouwen in het eten ze at zowaar andijvie stamppot. nu maar eens zien wat de week ons verder brengt.Kim van Smeerdijk schrijft met regelmaat gastblogs op What’s on mama’s mind. Kim is eigenaresse van webshop Van Smeerdijk. Ze maakt t-shirts voor jong en oud met een eigen tekst, maar ook tassen, huisdecoratie en kaarten kunnen met een persoonlijke boodschap gemaakt worden. Je kunt haar ook volgen op Instagram en Facebook.