Kim had al weer een tijdje geen gastblog geschreven, maar ze is terug. Lees hier hoe het met haar gaat.
En toen was er een jaar voorbij…
Een jaar met weer veel hoogtepunten; huis gekocht en verkocht. Eerste keer peuterspeelzaal en zindelijkheid. Je kan super goed steppen en hebt een vriendinnetje. groente eten gaat steeds wat beter mede dankzij het belonen met stickers. Volgende stap is de speen.
Maar ook een jaar met veel hormonale struggles. Een jaar zonder te bloggen gewoon omdat ik het soms even niet meer wist. Een jaar met weinig bestellingen en minder sociale media. Een jaar waar ik mijzelf weer even moest vinden. En nog gaat het soms wat minder, maar kan ik het meer een plek geven, al is dat niet een goede benaming. Ik begrijp mijn gevoelens meer en probeer daar geen gehoor aan te geven. Helaas komt dat duiveltje er soms doorheen geprikt.
En nu, nu is ze alweer drie jaar oud en praat ze de oren van je hoofd. Begrijpt ze alles donders goed en hebben we gewone echte gesprekken samen, belt ze me op als ze me mist en kan ze de lekkerste knuffels geven uit haar zelf. Samen spelen, spelletjes doen en knutselen vind ze reuze gezellig. Volgens de juf van de Peuterspeelzaal speelt ze met iedereen, heeft ze geen voorkeur voor speelgoed, is ze niet jaloers, luistert ze goed en begrijpt ze het snel. Ze doet het super goed. Thuis gaat dat niet altijd op maar ja vreemde ogen dwingen en bij papa en mama probeer ik het gewoon uit.
Ze is van de ochtend op de peuterspeelzaal, naar de middag gegaan wat nog wel even wennen is, aangezien ze dan geen middagdutje kan doen en eigenlijk wel nodig heeft. We eten dan maar wat vroeger zodat ze ook eerder naar bed kan. De ogen test bij het jaarlijkse consultatiebureau is ook goedgekeurd. Op naar het laatste jaar daar.
Dat jaar word me toch een jaar. Dan gaat ze naar de grote school, iets waar ik nog niet aan wil denken maar al wel voor ingeschreven heb en heel blij met de keuze ben, hierover meer in een andere blog.
Deze verjaardag was haar eerste keer uitdelen op “schooltje”. Ik had kleine houten bootjes gekocht en op elk bootje een naam van een kindje uit haar klas gezet plus het cijfer drie. Daar achter zat een pakje rozijntjes gebonden. Super leuk vond ze het om die uit te delen. Ze kreeg een kroon op die niet meer af is geweest die dag en heeft tegen iedereen die dag gezegd dat ze jarig was. En als klap op de vuurpijl kreeg ze als toetje in het restaurant een ballade met een ijsfontein.
Ik wil nooit grote verjaardagsfeestjes maar op een of andere manier komt toch bijna iedereen wel. Maar eigenlijk vind het ook wel gezellig, zeker nu het de laatste keer in ons oude huis is. Soort afscheidsfeestje. De taart, een regenboog taart, (omdat mevrouw alle kleuren wilde) die ik gemaakt had was afgekeken van Kim (mamasmind) en was super gelukt. Zie haar blog.
Aankomend jaar komen er weer nieuwe dingen op ons pad. Niet alleen in de groei maar ook ergens in de lente een nieuw huis met super grote tuin en nieuwe slaapkamer. Blijven jullie mij volgen?
