Vakantie met een baby van 5 maanden
5 maanden en 2 weken oud, daar ging hij. Met zijn koffertje op reis naar Italië. Als wij een ritje Rotterdam naar Nijmegen deden, dan sliep hij 20 minuten en was vervolgens wakker. Wat zou dit inhouden voor een reis van 1300 km? Om ons heen hoorden we altijd dat hun kleintjes al sliepen als ze de auto zagen. Nou die van ons niet. Sowieso is slapen niet zijn favoriete ding. Althans het in slaap vallen dan. De tranen springen al in zijn ogen als je het woord “slapen” in de mond neemt of zijn slaapzak laat zien. “Ik ben niet moe, ik ben niet moe, ik ben niet moe, maar eigenlijk ben ik wel heel moe”.
De vakantie stond al even gepland. We waren uitgenodigd voor een bruiloft in Umbrië. Daar moet je natuurlijk bij zijn. Zon, mooie uitzichten, lekker eten en een sprookjeshuwelijk. Vorig jaar belde ik mijn vriendin rond deze tijd op. “Is het goed al we volgend jaar met zijn drieën komen?”. Uiteraard reageerde ze dol enthousiast en verrast.
Om ons heen werden we gewaarschuwd dat het een lange reis zou zijn, dat hij nog zo klein is. “Zou je dat wel doen?” of zelfs “reken maar op drama in de auto”. Gelukkig waren er ook genoeg met positieve ervaringen. Hem vijf dagen achterlaten bij opa en oma, daar vonden we hem nog te klein voor. Hij was immers pas één keer eerder echt een hele nacht uit logeren geweest. En met het vliegtuig, dat leek ons zo’n gedoe. Al die spullen die we mee willen nemen. Nee, wij gaan gewoon lekker met de auto en maken er een zonvakantie van twee weken van aan de Adriatische kust.
Zou het niet goed gaan? Dan gaan we toch gewoon terug?!
Daar vertrokken we, na zijn eerste voeding en een uurtje spelen. De motor werd gestart en zijn oogjes vielen dicht. “Uhh, gebeurt dit echt?, wauw wat fijn”. Na een kleine 700 km gestopt in Zuid Duitsland. Tussendoor wel twee stops van een uur hoor, waarbij hij de fles kreeg en lekker op het speelkleed mocht kruipen.
Als we reden, dan sliep hij met gemak twee uur achter elkaar. Ook de volgende dag, toen we doorgingen naar de bestemming. Het ronken van de motor, het zonnetje op het dak van de auto, het voorbij zoeven van andere auto’s, het was klaarblijkelijk voldoende slaapverwekkend. Wat heerlijk en relaxt op vakantie zo.
In de Maxi-Cosi kunnen we niet goed gluren vanaf de voorstoelen. Dus maakte ik regelmatig een foto met de Selfie-stand van mijn iPhone. We hadden natuurlijk ook een spiegeltje kunnen ophangen, maar daar hebben we niet aan gedacht. Dit zorgde wel voor een geweldige fotoreeks van slaapfoto’s en foto’s van een zwaar verveelde baby. Hij had genoeg speeltjes, die hij zelf kon pakken of van ons kreeg. Maar uiteraard was hij het op een gegeven moment ook zat. Alleen middels zijn verveelde blik werd dat echter geuit. Soms hoorde we hem heel hard sabbelen op de oren van zijn konijn of op Sophie La Girafe.
Benvenuti in Italia!
