Met je baby of dreumes naar het zwembad

Heerlijk met die warme temperaturen: verkoeling in het zwembad op te zoeken. Wij wonen niet ver van een mooi buitenzwembad af. Ideaal wanneer de mussen van het dak vallen, zoals afgelopen vrijdag. Het was meer dan 30 graden, terwijl we nog niet meer dan 21 graden gewend waren. Als je dan geen tuin hebt, dan moet je op zoek gaan naar de verkoeling. Ik ging naar het zwembad en daar kreeg ik de confrontatie van mijn leven.

Op de fiets vertrokken we al ’s morgens om 9:00 uur, ondanks dat het zwembad pas om 10:00 uur open zou gaan. Fietsen vindt de kleine man heerlijk, dus een mooie omweg vinden is geen probleem. Als we om 9:30 uur langs de kinderboerderij fietsen zien we dat deze al open is. Dan maar even een rondje langs de paarden, kippen, konijnen en alle andere dieren. Prima vertier voor onze dreumes.

Dan gaan we naar het zwembad. Het is nog erg rustig. Fijn aan het baby- en peutergedeelte van het zwembad is, dat het helemaal omheind is. Je kleintje rent dus niet zomaar naar het grote zwembad om daar een duik te nemen. Het water is nog wel wat fris. 21 Graden zegt de badjuffrouw. Kleintje vindt het prima, mama vindt het fris. Gelukkig zijn de peuterbaden tussen de 20 en 40 cm diep, dus hoeft er ook niet meer dan de voeten van mama onderwater.

Na ongeveer een half uur komen er wat meer moeders met kleintjes. Iedereen heeft wel wat speelgoed mee en ze spelen wat met elkaar en elkaars speelgoed. Een aantal moeders liggen op handdoekjes gezellig te zonnen en kletsen. Deze moeder daarentegen wijkt niet van de zijde van haar dreumes. Ik moet er niet aan denken en blijf mooi op de badrand zitten. Of speel wat met zoonlief mee.

Dan gaat het mis. Vanuit mijn ooghoek zie ik een klein meisje voorover van de rand het bad in vallen. Het zwembad is ondiep, dus je verwacht niet veel problemen. Dan zie ik dat het kleintje onderwater blijft liggen. Armpjes gestrekt. Ik sprint er op af en til haar vlug uit het water. Ik kijk om me heen, zie geen moeder reageren. Kijk naar het kleintje waar flink wat bloed om haar mond zit. “Vast een tand door de lip”, denk ik. Dat ziet er vast heftiger uit, dan dat het is. Door het water is het bloed natuurlijk behoorlijk verdund. Terwijl ik haar vast heb kijk ik naar de dames op de handdoekjes. “Hoort ze bij jullie?”, roep ik naar ze. Ze kijken me een beetje schaapachtig  aan. “Nope”, dit doen ze met een blik in hun ogen “veel succes ermee, ik ga zonnen”.

Daar komt een dame aangesjokt

Ik draai een rondje, met het arme meisje in tranen op mijn armen. Daar komt een dame aan gesjokt. Ze neemt het meisje uit mijn armen. “Ze heeft haar tand door haar lip, denk ik”, zeg ik haar. “Oh” is de reactie en ze neemt het meisje uit mijn armen. Dan komt er ook een badmeester aan en ontfermd zich over de moeder en het kleintje.

Onvoorstelbaar. Het meisje was hooguit twee, geen zwembandjes en duidelijk geen moeder die binnen vijf meter afstand zit. Die moeder heeft dat meisje nooit onder water zien gaan, misschien maar goed ook, want het gaat niet van je netvlies af. Al weet ik niet of ze nu een les heeft geleerd, vast niet.

Je hebt vast weleens gehoord dat een kindje nog in een plaswater kan verdrinken. Hoe ik dit meisje zich over zag geven aan het feit dat ze onderwater verdween (30 cm diep), geloof ik dat. Bah, ik krijg er nog kippenvel van als ik aan denk. En ik, ik wijk niet van de zijde van mijn kleintje, want al die kleintjes reageren hetzelfde.

De moeder heb ik niet meer gezien, mocht je het lezen: Graag gedaan en pas wat beter op!