Zon, zee, strand en factor 50 zonvakantie met baby

Wij zijn gek op zon en zee en strand en nemen onze baby mee

Zo ging onze kleine man, met 5,5 maand, naar de Adriatische kust. Zijn eerste buitenlandvakantie  en zonvakantie en voor ons onze eerste buitenlandvakantie met een baby. Spannend!

De camping waarop we in een stacaravan van Eurocamp verbleven (lees vorige blog) lag direct aan het strand. Het ideale van deze camping is dat deze lang en niet breed is, waardoor iedereen dichtbij het strand zit. Voor ons erg prettig, aangezien de kleine man nog maar 2 uur wakker is en dan 2 uurtjes slaapt. Dan wil je er niet 20 minuten over doen om überhaupt bij het strand aan te komen; wetende dat hij niet zal gaan slapen op het strand.

De eerste keer de zee aanschouwen vindt hij prachtig. Hij kijkt zijn ogen uit. De golfslag is indrukwekkend en al dat gespetter reuze spannend. Langzaam laat ik hem kennismaken met het water, zijn voetjes zakken in het lauwwarme water. Ik kijk naar zijn gezichtje, zijn mondhoeken zakken naar beneden, zijn mondje gaat open en zijn ogen zijn samengeknepen tot twee streepjes. Het duurt eventjes en dan komt er ook geluid uit zijn inmiddels opengesperde mond.

He is not happy.

Direct til ik hem weer omhoog en het is weer goed. Nog een keertje laat ik hem zakken, nog steeds een klein beetje gesnik. Ik geef hem gauw een warme plakkerige knuffel en leg hem onder de parasol op het strand. Straks maar weer eens proberen.

Sinds dat hij drie maanden is draait hij direct naar zijn buik als je hem neerlegt. Sinds enkele weken maakt zijn buiklig plaats voor een kikkerstand. Hij draait een beetje om zijn as en probeert alles te pakken wat binnen zijn bereik komt. Kleine afstandjes legt hij, achteruit, af.

Ik let kennelijk even niet goed op, een grote schep zand verdwijnt bijna in zijn mondje. “He bah, overal zand”. Zijn lichaam zit ook vol met opgewaaid zand dat vastplakt aan zijn met factor 50 ingesmeerde lichaampje. “Kom, gauw onder de douche en naar bedje, in de koele caravan”.

De volgende dag weer een nieuwe poging tot kennismaking met de zee en ook het zwembad proberen we uit. Een heleboel eerste keren op deze eerste zonvakantie.

Het buitenzwembad is even slikken, maar na een paar traantjes vindt hij het heerlijk als hij dicht tegen mama aan door het water glijdt. Bij de H&M heb ik een uv-zwembroekje met uv-zwemshirtje (beschermingsfactor 50) gekocht, daaronder een wegwerp zwemluier van Huggies en een bandana op zijn hoofd. Goed beschermend als hij even uit de schaduw is. Het zwembad is lekker warm, genieten, maar wel dicht tegen papa of mama aan.

In de zee proberen we het nu met een grote gele zwemband, met babystoeltje. We trekken hem wel een wasbare zwemluier aan, dan zit dat plastic niet zo akelig bij zijn billetjes. Eventjes zijn voetjes langs het stoeltje krijgen en dan zit hij. Hij kijkt trots om zich heen. Dat was het; hij vindt het fantastisch. “He looks like a boss” lacht een Russische moeder mijn zoontje toe. Stoer heeft hij zijn armen over de band liggen en helemaal ‘zen’ dobbert hij in de zee. Even moeten we achter hem aan als een golf hem een stukje meeneemt. “Voor het donker thuis he, kleintje?!”. Daar dobbert hij, in de grote, wijde, bruine zee.