Eng hè een baby?!
Poeh, soms is het ook wel allemaal een beetje eng. Want, er gaat zoveel maar net goed. Dat is het gelukkig wel, het gaat meestal net goed.
Nu hij groter wordt vind ik het wel al iets minder spannend, althans je vindt andere dingen eng. Er liggen wel “grotere gevaren” op de loer. Het gezegde “Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen” slaat naar mijn idee de spijker op de kop en dat geldt al voor grotere kleine kinderen (lees: 10 maanden).
Als ze echt nog amper een paar weken oud zijn dan ben je heel voorzichtig met het dragen, je let op zijn nekje en alles is nog zo kwetsbaar en klein. Voorzichtig vanwege zijn heupjes met het verschonen. Kijkt goed of hij wel op zijn rug slaapt en het lakentje niet te hoog.
Nu hij 10 maanden (en 3 dagen) oud is grijp je hem aan zijn spijkerbroek vast als hij wegkruipt en laat je hem in je handen door de lucht vliegen.
Maar sinds hij kan kruipen heeft hij ook de neiging om alles wat hij onderweg tegen komt in zijn mond te stoppen. Vooral door met zijn vinger op te prikken. Hij drukt echt met het puntje van zijn wijsvinger en stopt het dan in zijn mond. En nu die ‘pincetgreep’ ook heel soepel gaat, pakt hij ook grotere stukjes. Restjes brood, zaadjes, stofjes alles gaat zijn mond in. Ik heb het vaak gauw door als hij weer iets gevonden heeft. Dan zijn ze altijd even iets te stil. Zijn hand in een vuistje gebald. “Ja, daar zit wat, deugniet.”
Een paar weken terug vouw ik zijn vuistje die al half in zijn mond zit open. Een wesp! Ohnee, als hij maar niet geprikt is. Hij huilt niet. Toch zet ik hem even in zijn kinderstoel en bekijk zijn mond goed. Niks geks? “Bah, wat eng”. De wesp zou hem maar geprikt hebben. “Hoe komt hij aan een wesp?” Hoe komen wij aan een wesp in de keuken op de vloer.” Nou dan schrik je wel even hoor.
Sinds hij staat valt hij ook hard, gelukkig is zijn balans inmiddels redelijk goed en valt hij niet zo veel meer om. Maar uiteraard zit er nog weleens een flinke smakker bij.
Ook favoriet bij hem is een deur of lade opentrekken en dan zijn vingers er tussen en dan dicht doen. Klinkt als een leuk spelletje. Maarnu hij kastjes open kan maken moeten de “gevaarlijke” kastjes ook extra beveiligd worden.
En dat…dat gaat papa dit weekend doen, toch vaders?!
