Ik maak het huiswerk van mijn kind

Het thuisonderwijs maakt ons allemaal weleens gek, maar Paulette was er echt klaar mee. Ze besloot het over een andere boeg te gooien, niet wetend hoe dat zou eindigen. Ze stuurde haar verhaal in, omdat ze haar zoontje zag veranderen in de lockdown, is haar methode de oplossing? Lees hier haar verhaal.

De kerstmusical ging niet door

Toen we hoorden dat de scholen dicht gingen was ik eigenlijk een beetje in shock. Het overviel mij enorm, mijn zoontje was heel druk met de kerstmusical, die ze op school zouden opvoeren, geweest. We stonden er helemaal niet bij stil dat er een kans was dat het niet door zou gaan. De school had al een oplossing gevonden waarbij de ouders er niet bij zouden zijn, maar het wel konden zien. Ze hadden met een ouder die bij een filmstudio werkt zelfs een livestream opgetuigd. De ouders zouden live mee kunnen kijken via een video verbinding. Helemaal coronaproof; hoe bijzonder en zo slim. En toen, toen hoorden we op maandag dat ze woensdag de laatste schooldag zouden hebben. School heeft toen direct besloten om op woensdagochtend de kerstmusical te doen. Het was zo anders en veel hadden niet eens een rol, sommigen kinderen kwam al niet meer op school. Ik had mijn zoontje nog nooit zo teleurgesteld gezien. Hij was zo verdrietig en hij snapte het niet. Het uitte vooral in boosheid. De rest van de week hebben we geen thuiswerkopdrachten gemaakt, dat was ook niet zo erg, want school had ook gezegd dat het maar om 2 dagen ging en we na de kerstvakantie de opdrachten zouden krijgen.

Na de kerstvakantie

We hadden al meteen het gevoel dat het niet om slechts twee weken thuisonderwijs zou gaan in januari. Dat het verlengd zou worden dat voelden we aankomen. Ik heb het echt geprobeerd, op 4 januari om half 9 zat mijn zoontje klaar om in te bellen, maar zodra de camera’s opengingen werd hij boos en hij weigerde om er nog voor te gaan zitten. Zijn werkbladen kraste hij vol. Dat herhaalde zich dag na dag. Ik heb best wel veel geduld en wat heb ik het geprobeerd te bewaren. Het was continu vechten om te zorgen dat hij iets van zijn opdrachten maakte. Maar hij werd zo boos en gefrustreerd. Met gebalde vuisten zat hij voor de teams meeting met zijn klas. Camera uit en geluid uit. Ondertussen moest ik ook nog zelf mijn werk proberen te doen, wat mij ook veel stress gaf.

Ik probeerde te onderhandelen met hem. Als je het nu goed doet, mag je zo spelen, of je krijgt een snoepje. Ik heb hem zelfs om proberen te kopen met cadeaus. Ik hoorde wel van ouders van vriendjes dat het bij hen ook niet altijd zo goed te doen was. Alleen hadden zij toch wel huiswerk af en konden zij ingevulde werkvellen teruggeven aan school. Wij hadden niets en nadat ik er een e-mail van school over ontving, heb ik teruggemaild dat het niet lukt bij ons. Dat hij het echt niet wilt. Maar ik kreeg als reactie dat het toch wel goed zou zijn als we het schoolwerk toch bij zouden houden. Want, anders zou hij toch veel missen. Ik kreeg er echt stress van. Ik sliep slecht, ik voelde ook steeds boosheid naar mijn zoontje, als hij het weer weigerde. Terwijl ik hem eigenlijk zo goed snap. Het is zo vervelend dat het niet op school kan. Op school is het anders. Daar zit je in je klas met je vriendjes en je juf. Hier zit je maar thuis en zie je maar hoeveel werk je hebt. Het schrijven vindt hij sowieso moeilijk en dat werkt ook niet mee. Ik kon bij mijn werk zorgverlof opnemen, dat is heel fijn geweest. Want, nu had ik meer tijd voor thuis.

Ik maak het huiswerk van mijn kind

Het begon eigenlijk wel onschuldig. Zo zette ik de teammeeting van mijn kind open met de camera uit en liet mijn kind lekker tv kijken. Dan hadden we even rust. Ik vulde de eerste keersommen op zijn papier in zodat hij vanaf daar verder kon. Maakte zelfs een tekening. Maar, hij maakte het vel toch niet af of kraste er doorheen. Had ik het voor niks gedaan en nog steeds voelde ik de frustratie. Toen ging de knop om, ik wil dit niet voor mijn kind. Al die druk, ik ben geen juf, hier is het geen school. Het is anders, dus het mag ook anders. Maar ik wil niet dat hij een achterstand krijgt. Hij mag van mij nu in de week zelf kiezen wanneer hij dingen doet. De rest maak ik voor hem af. Ik zit hem niet meer achter de vodden aan en we voelen veel minder stress. Ik voelde mij soms wel heel schuldig. Zo had ik af en toe een heel werkblad gemaakt. Ik ben trouwens best goed in keersommen kwam ik achter, hihi en het is best leuk om te doen.
Toch gebeurde er iets wat je niet zou verwachten. Ik maak het huiswerk van mijn kind en hij begint interesse te krijgen, hij kijkt mee over mijn schouder. Het zal je verbazen dat hij zelf steeds meer huiswerk ging maken. Ik maak nu meestal een begin en hij maakt het af of we doen het samen. Terwijl hij speel roep ik naar hem dingen voor dictee en hij spelt, terwijl ik het opschrijf. Afgelopen dagen heeft hij denk ik 75% van zijn huiswerk gewoon gemaakt. De meetings vindt hij nog steeds niet fijn, dus soms sluit hij aan en soms niet. We proberen heel creatief te zijn om het leuk te maken. We hebben ook de afspraak, na 15:00 uur wordt het woord school of het woord huiswerk niet meer genoemd.

Er is zo’n last van onze schouders gevallen.

Lees ook:
Educatieve spellen groep 3
Ik wist niet dat ik zwanger was

Wil je ook blog schrijven voor www.mamas-mind.nl? Stuur dan een mailtje!