Op pad met twee kleintjes

Ik heb twee kindjes onder de twee nu. Dat ze qua leeftijd zo dicht op elkaar zitten vinden wij erg leuk. Toch heeft het natuurlijk ook wel nadelen. Mijn zoontje is met 22 maanden nog steeds ook “hulp behoevend”. Hij kan niet alleen de trap af, in verschoon z’n luiers en help hem met aan- en uitkleden. Til hem in z’n bed, smeer z’n brood etcetera.

Op moment doe ik dat meestal met een baby’tje op m’n arm of in een draagdoek. Ik merk wel dat het went. Straks als onze kleine meid ook wat meer in haar eigen bedje gaat slapen heb ik wellicht ook de handen wat meer vrij. Ik ben benieuwd, nu vindt ze het vooral fijn dicht tegen mij aan.

Als we boodschappen gaan doen of zoonlief naar het kinderdagverblijf brengen, dan gaat mijn dochter in de kinderwagen en de dreumes op z’n loopfietsje. We hebben ook een meerijdplankje voor achterop de kinderwagen, maar daar is hij nog niet enthousiast over. Hij gaat liever fietsen.

Op z’n fietsje gaat hij echter of razendsnel, waardoor je er af en toe even achteraan moet rennen. Er is hier namelijk veel verkeer. Of het gaat echt heeeeel langzaam, dan gaat hij alle stoepjes op en af. Even door de blaadjes en dan nog een oprit op, oprit af. Even stoppen om te kijken naar een vrachtwagen of graafmachine. Over een tochtje van 10 minuten doen we dan ineens een half uur.

Geduld dus, maar we zijn in elk geval lekker buiten. In de supermarkt mag hij ook op z’n fiets maar dan moet ik hem wel dichtbij me houden. Anders haalt hij alles uit de schappen.

Lekker druk zo, met twee, maar wel heel gezellig. Toch ben ik erg blij als papa thuiskomt van werk. Met z’n tweeën met twee kleintjes is een stuk makkelijker. Gelukkig komen de oma’s ook af en toe helpen.