Gastblog door Kim: Peuter gaat op het potje
Gastblogger Kim begint weer aan een nieuw avontuur met haar peuter. Na haar fietsreisjes gaat haar dochtertje nu oefenen op het potje.
Peuter vindt luiers niet fijn
We zijn vrij snel begonnen met het oefenen van plassen op het potje. Nikita heeft luiers nooit heel fijn gevonden. Ze loopt liever naakt. Ze gaf snel aan op het potje te willen. Nu dat ze 23 maanden is gaat het plassen er op al super goed. En staat het potje er niet dan rent ze naar de wc. Natuurlijk gaat het niet altijd goed en moet de dweil weer tevoorschijn komen. Vooral als ze moe is vergeet ze het nog weleens of als we aan het eten zijn en wij niet goed op haar tekenen letten.
We zijn gewoon begonnen om het potje midden in de kamer te zetten en haar met blote billen te laten lopen. We bleven herhalen dat als ze moest plassen op het potje moest gaan zitten. Zo nu en dan hebben we haar er gewoon even op laten zitten, hopende dat er wat zou komen zodat ze ging begrijpen dat daar op geplast moest worden en er geen speelgoed ingestopt moest worden. Als er druppels kwamen hebben we haar snel op het potje gezet net zo lang tot ze het door kreeg. Zelfs mama heeft er een keer op geplast. Ik dacht aangezien ze alles na doet dit het mooiste voorbeeld was.
Volhouden en blijven herhalen zijn toch wel het belangrijkst. Als ik moet plassen vraag ik het ook aan haar. Gaan we de deur uit gaan we plassen en voordat we naar bed gaan plassen we nog even. Ga zo maar door.
Zindelijk worden
Super trots is ze als ze geplast heeft in het potje. Ze tilt het potje op en loopt er mee naar de wc om hem leeg te gooien. Dat gaat nooit goed en wij moeten haar daar mee helpen.
Nu geeft ze goed aan dat ze moet plassen. Ze zegt het namelijk gewoon, “plas”. Maar in het begin is dat even zoeken naar haar bewegingen. Handen bij haar kruis, klaar zeggen aan de eettafel terwijl ze nog niet klaar is en kloppen op de gang deur zijn een paar voorbeelden van haar om aan te geven dat ze moet plassen.
Vaak waren we te laat. Liep ze al plassend naar het potje maar zelfs daar was ik trots op. Want ze begreep waar ze het moest doen. Dat ze het nog niet op kon houden was de volgende fase.
Als ze gaat slapen of we een boodschap moeten doen of op visite gaan krijgt ze nog een luier om. Dat durf ik nog niet aan. Al gaat dat niet lang meer duren, misschien ligt dat ook wel aan mijzelf uit gemak of angst voor als het fout gaat.