Grapjes? De juf vond van niet
O, deze blog, vreselijk voor de juf, maar ook wel voor Anneke en haar man. De man van Anneke (niet haar echte naam) ging onbedoeld flink de grens over bij de juf, hij kreeg zelfs een telefoontje van de directeur om een gesprek aan te gaan. Anneke vertelt:
Ik kon wel door de grond zakken toen ik daar op gesprek ging met mijn man en de juf en de directeur. Hoe kon het zo ver komen? Naïef, een misverstand of echt ongepast? Anneke vertelt in geur en kleur het verhaal over haar zoontje, haar man en de juf.
De grappenmaker
Laat ik vooropstellen dat mijn man wel van grappen maken houdt. Hier vindt vooral zichzelf heel erg grappig en kan enorm lachen om zijn eigen grappen. Hij is erg amicaal en spontaan, meestal is dat juist voor veel mensen heel gezellig. Regelmatig vind ik de grapjes, hoe flauw ze ook zijn, ook leuk. Al weet ik dat hij ook weleens op het randje zit met zijn grapjes, niet omdat de grappen ongepast zijn, maar meer omdat niet iedereen altijd op zijn grappen zit te wachten. De timing is weleens op het randje of de personen kent hij niet goed genoeg om zulke grappen te maken. Tijdens het uitgaan vroeger dacht ik ook weleens, nu ga je een knal krijgen met je bijdehandse opmerkingen. Gelukkig is dat nooit gebeurt, misschien omdat ze zelf te lam waren om er echt op door te gaan, of omdat ze toch de grap van flauwe opmerking wel inzagen, alleen ik niet. Zuurpruim dat ik ben, ha ha.
Verliefd op de juf
Aan het voorval met de juf ging wel wat vooraf. Mijn zoontje, Ralph, van bijna 6 jaar is al vanaf het begin smoorverliefd op zijn juf. Juf Lize is een lieve kleuterjuf, gek op de kleuters en hoe enthousiast ze met de kinderen is, hoe terughoudend ze is richting ouders. Ze zegt niet veel, maar lacht altijd en is heel aardig. Juf Lize is mooi en lief en kan ontzettend goed tekenen, aldus Ralph. Daarom wil Ralph ook altijd voor juf Lize tekenen. Hij maakt de mooiste tekeningen, maar sinds kort wilde hij daar ook briefjes bij schrijven. Hij leert op moment de letters en hij maakt al wat woordjes. Tekeningen vol met hartjes, en woordjes als “lief, juf, lize, kus” gaan richting de kleuterklas. Natuurlijk plaagt mijn man mijn zoontje er weleens mee, niet gemeen, vind ik, maar soms wel iets te vaak en behoorlijk kinderachtig. Zingend naar Ralph “Oe, verliefd op de juf! kusje kusje kusje met de juf”. En vragen als “Ga je ook met de juf trouwen? Papa zou ook wel met de juf willen trouwen hoor”. Als je vraagt wat Ralph zo leuk vindt aan de juf zegt hij “ze is zooo mooi en lief en heeft van die zachte haren”. Waarop mijn man wel bevestigend antwoord, “ja ze is heel mooi he?”. Dat soort opmerkingen maakte hij dus ook bij de klas waar de juf bij staat. Tegen Ralph, maar de juf staat er naast. Hij zei het vooral ook om hem te bevestigen dat het leuk is dat hij zo enthousiast is over het naar school gaan en de juf en grappig naar de juf. Er van uitgaand dat de juf het niet serieus zou nemen. Niet wetend dat Ralph op school al meerdere keren aan de juf heeft verteld dat papa de juf ook leuk vindt en dat papa zegt dat de juf mooi is en … hold your breath, zelfs gezegd dat papa vaak zegt “kusje kusje met de juf”.
Schrijven op de banaan
Mijn zoontje neemt altijd fruit en lunch mee naar school, aangezien ze een continu rooster hebben, 3 dagen per week. Die dagen stop ik een briefje in zijn broodtrommel en soms maak ik tekeningen op de mandarijn of de banaan. Ook maakt Ralph zelf kunstwerkjes van de banaan, als we ’s morgens samen broodsmeren. “Juf Lize is ook gek op banaan” zegt Ralph op een dag dat mijn man de lunch maakt. “Weetje wat? We doen er ook een banaan bij voor juf Lize, dan heb je twee bananen mee naar school”. Mijn zoontje blij en besluit een mooie tekening te maken op de banaan. En daar ook nog wat woordjes op te schrijven. Kus en Juf op de ene kant en hij tekent wat hartjes en aangezien hij regelmatig ook woordjes als papa en mama en zijn eigen naam schrijft. Schrijft hij er aan de andere kant op “Papa Ralph”. Helemaal blij pakt hij het in zijn rugzakje. “Omdat we verliefd zijn op de juf, toch papa?”. “Ja, omdat we verliefd zijn op Juf Lize, schatje! een banaan voor de juf”. Bevestigt mijn man, ik hoor het hem zeggen en bedenk mij er niet veel bij. Ik geniet van het gekletst van hun.
Op het matje
Hij schijnt op school te zijn gekomen en gezegd “Omdat papa ook verliefd is op jou, krijg jij een banaan en een kus”. Terwijl mijn man daarvoor een dikke knipoog aan de juf gaf zeggend “hier is je vriendje weer” toen hij Ralph op school afleverde. We kregen een mailtje, met het verhaal dat de juf zich niet op haar gemak voelt bij mijn man en of we op gesprek konden komen. O help dacht ik, wat heeft mijn man gedaan. Hij schaamde zichzelf natuurlijk ook kapot en hij vond het heel vervelend. Hij had echt niet door dat zij er zo ongemakkelijk van werd en dat vindt mijn man heel erg. Een opstapeling van onbedoeld ongepast gedrag, dat realiseert hij zichzelf ook als je het los ziet van wat hij bedoelde naar zijn zoontje. Het was voor hem nooit serieus en hij had echt niet de indruk dat de juf, die altijd lachte als hij meedoet met het verliefde gedrag van Ralph het niet fijn vond. Hij heeft duizend keer excuses gemaakt, maar hij laat het wegbrengen liever aan mij over. Al is het ook een voordeel dat we nu buiten de school Ralph mogen afzetten.
Meer (ongemakkelijke) verhalen lezen?
10x wat je niet te horen wilt krijgen als je zwanger bent
Tegelijk zwanger met mijn moeder
Ik wist niet dat ik zwanger was (ik studeerde nog)
Ik wist niet dat ik zwanger was (van de derde)
Mijn kind kan niet fietsen
Wil jij zelf een blog insturen? Dat vinden we leuk en het mag anoniem!
