Sporten na de bevalling is geen pretje

Na een paar weekjes acclimatiseren vond ik het er wel weer tijd voor, maar viel dat even tegen: Sporten na de bevalling… Nu is het niet zo dat ik alleen maar stil heb gezeten. Sowieso heb ik tijdens mijn zwangerschap veel gelopen en ging ik nog tot en met de laatste dag met de fiets op pad. Ik ging wel een stuk minder hard (je kent ze wel, die mensen die altijd tegen de wind in lijken te fietsen, zo een was ik er ook) maar toch, ik fietste nog!

Eerste rondje wandelen met een baby

Vanaf dat ons kleintje er klaar voor was om naar buiten te gaan (ik geloof dat dat met een dag of 4 / 5 was) ben ik gaan wandelen, een beetje sporten na de bevalling, maar met het echte werk hebben we nog even gewacht hoor. Gezond voor mij en gezond voor de baby. Eerst een klein rondje, want het voelde daaronder toch nog wel wat vreemd. Een beetje alsof ik een baggy-broek droeg met het kruis op mijn knieën. Elke dag kon ik wat langer volhouden en maakte ik grotere rondjes achter de wandelwagen door het park of door de stad. Als onze gup de kinderwagen zag vielen zijn oogjes al dicht. In het begin was dat zijn makkelijkste slaapje. Lekker hobbelen over de keien, onder een warm dekentje in de frisse buitenlucht. Meteen vertrokken, hoogstwaarschijnlijk dromend over melk en zijn papa en mama.

2 weken na de zwangerschap wandelen

Na twee weken had ik wel het gevoel dat ik een wat langere route kon lopen door de stad. Het was redelijk warm voor januari, mijn winterjas voelde zelfs iets te warm, die droeg ik open. Na ongeveer anderhalf uur (misschien was het wel twee uur) had ik het gevoel zeker weer naar huis te moeten. De baby moest eten, mijn benen voelden zwaar en het zweet stond op mijn rug. Toch iets te lang gelopen misschien? Die avond had ik pijn in mijn benen en werd ik zwetend wakker,  al had ik het koud. Oh, wat voelde ik mij stom, ik had natuurlijk veel te veel gedaan. Jeetje, was mijn conditie nou echt zo achteruit gegaan?

Spierpijn in mijn rug, spierpijn in mijn benen, ik lijk wel een oude vrouw. ‘s Nachts eruit voor voeding en luier, dat was pittig, maar het hoorde erbij. Ook de volgende ochtend voelde ik me nog beroerd.

Tja het is wat ze zeggen, 9 maanden zwanger, 9 maanden ontzwangeren. Ik was boos op mezelf, waarom moest ik dan ook zo lang op pad, een uurtje wandelen was misschien beter geweest.

Griep na de bevalling

Tot mijn vriend zei “heb je geen griep?”. Griep? Daar had ik nog niet over nagedacht. Even temperatuur meten…ja hoor, koorts. Ik had gewoon de griep te pakken. Dat verklaarde een hoop. Gelukkig was ik er met twee daagjes vanaf, want na een zwangerschap heb je echt geen zin in griep. Sowieso niet, maar goed je hebt nog wel even wat in te halen qua energie na zo’n bevalling. Maar goed, het viel mee met de griep en volgens mij is het voor de weerstand van de kleine zelfs goed geweest, want die antistoffen krijgt hij natuurlijk binnen door de borstvoeding. Zou dat zo werken? En met mij was het dus helemaal niet zo erg slecht gesteld. “Fiewww”!

Sporten na 6 weken

Klaar om te sporten… Ik had gelezen dat je 6 weken moet wachten met sporten na de bevalling. Dus precies 6 weken heb ik rustig aan gedaan.

Dapper sprintte ik in week 7 naar buiten en begon in een aardig tempo aan een rondje park. De buitenbocht, “dat kan toch best”. Ik keek op mijn horloge tien over half, “prima al 1 minuut onderweg”. Ik ademde in, ademde uit, een ijzersmaak kwam me tegemoet, een hamer sloeg op mijn borstkas en mijn benen voelden als lood. Na 5 minuten stond ik hijgend, puffend en kreunend weer in de woonkamer. Ik denk dat ik langer bezig ben geweest met mijn veters strikken.

“Oké, dat gaat dus even wat langer duren voor ik weer fit ben…”

Lees ook: altijd snot verkouden op het kinderdagverblijf, die moeder die altijd de kleding van de kinderen vergeet en hoe moet je nou wel je fopspeen schoonmaken?